11 februari is sinds enkele jaren door de VN uitgeroepen tot internationale dag van de meisjes en vrouwen in de wetenschap. In België studeren meer meisjes dan jongens af in een wetenschappelijke bachelor, zo'n 56%. En toch is er geen 50-50 verdeling op de wetenschappelijke werkvloer. De ingenieurswereld is het grootste mannenbastion. Ze sluiten de top 5 af van jobs met het minst aantal vrouwen, na havenarbeiders en IT'ers. Met onze Life Sciences business unit plaatsen we heel wat projectmedewerkers bij wetenschappelijke werkgevers in de farmacie en chemie. Toch zien we bij ons geen grote verschillen in de verhouding mannen-vrouwen, maar liefst 44% van onze projectmedewerkers zijn vrouwen.

MEER VROUWEN DAN MANNEN AAN DE LUNCHTAFEL

Tijdens de lunch bij Estée Lauder zitten we aan een lange tafel omringd door acht vrouwen en één man. Alle projectmedewerkers van Select die bij de cosmeticagigant werken zijn het erover eens: 'Hier werken inderdaad veel vrouwen. Alleen in de productie lopen misschien wat meer mannen rond.' Lise heeft haar witte labojas en veiligheidsbril aan, ze komt recht uit het labo gewandeld. Lise is in oktober gestart op een project als microbiologische laborante.

JONGENS DOEN LIEVER CHEMIE, MEISJES LIEVER BIOLOGIE

Lise studeerde biomedische laboratoriumtechnieken in Geel. In de klas zaten acht meisjes en acht jongens. Een groot verschil tussen die twee groepen merkte ze niet. 'Je zag wel dat jongens liever chemie deden en meisjes liever biologie. Zeker wanneer we cellen moesten tekenen. De jongens deden dat rap-rap en wij, meisjes, werkten nauwkeuriger.' Fysica was dan weer voor jongens. 'Het zijn clichés, maar jongens zijn, volgens mij, nu eenmaal beter in fysica en dan zeker in alles wat met elektriciteit te maken heeft. Die clichés terzijde, waren er geen grote verschillen, we konden het met heel de klas goed met elkaar vinden.'

GEEN GROTE VERSCHILLEN IN HET LABO

Na haar studies werkte Lise eerst in een labo van de KU Leuven. Daar kwamen elk jaar andere groepen collega's binnengewaaid. 'De groepjes doctoraatsstudenten in ons labo verschilden van jaar tot jaar. De ene keer waren het vijf mannen dan weer vier vrouwen of een gemengde groep.' Bij de KU Leuven testte ze chemotherapieën op proefdieren, iets totaal anders dan wat ze vandaag doet.

'Bij mijn huidige opdrachtgever is alles iets strenger en moet het sneller vooruit gaan. Dat is ook leuk, zo zit je nooit met je vingers te draaien. We voeren verschillende controles uit op de grondstoffen, de bulk en de eindproducten.' Ook hier merkt Lise geen grote verschillen tussen de mannelijke en vrouwelijke collega's. 'We zijn met z'n vijven, vier vrouwen en één man. Die ene man mag dan wel de meeste ervaring hebben, toch is de supervisor een vrouw.'

ZONDER JUWELEN, MAAR WEL MET PAILLETTEN

Het typische beeld van een mannelijke professor in een witte labojas heeft Lise nooit afgeschrikt om van wetenschappen haar beroep te maken. 'Ik weet niet meer exact waarom ik met chemie begonnen ben. Ik haalde gewoon goede punten en deed het graag. En zo ben ik er dus in verdergegaan. Voor ik het wist, was ik afgestudeerd als laborante.' Hoewel ze geen juwelen mag dragen op de werkvloer, is Lise niet van plan die vrouwelijkheid te verstoppen. Onder haar jas komen de glinsterende pailletten op haar trui piepen en rondom haar zien we overal reclame voor de schoonheidsproducten van Estée Lauder. Chemie hoeft dus zeker geen mannenwerk te zijn.